زیارت زمینه ساز معرفت و محبت

معرفت و عشق،پاى را به رفتن مى‏گشاید و«دوستى‏»به‏«دیدار»مى‏انجامد.

و گاهى جریان،بر عکس این است.

یعنى‏«دیدن‏»،«دوست داشتن‏»را به دنبال دارد و دیدار،عشق مى‏آفریند و«زیارت‏»سبب حصول معرفت مى‏گردد.

وقتى که دیدار،بذر عشق بپاشد،«ملاقات‏»،«محبت‏»مى‏آورد و نزدیک شدن جسم،نزدیک شدن روح را به دنبال دارد و از قرب مادى مى‏توان به قرب معنوى رسید و از رفتن به خانه‏اى محبت صاحبخانه را مى‏توان به دل گرفت.

چه بسیار پیوندها و عشقها که مولود یک برخورد بوده است.چه بسیار محبتها و انسها و الفتها،که در سایه حضور و دیدار فراهم شده است.

یعنى گاهى موتور محرک انسان در دیدار و زیارت،شناخت و علاقه و انس قلبى است و گاهى زیارت و دیدار،باعث محبت‏باطنى مى‏گردد.چرا که از نزدیک،جمال معنى را مى‏بیند و به مشاهده ارزشهاى متعالى مى‏رسد و علاقه‏مند مى‏شود.

و زیارت،از این مقوله است.یعنى اگر انسان برود و ببیند و خود را در فضاهاى خاطره آمیز قرار دهد و در شعاع یک پرتو قرار بگیرد،چه بسا که حرارت معنى،وجود یخزده زایر را گرم کند و فروغ دیدار،خانه دل را روشن سازد و دیده اهل نظر،مس وجودش را کیمیا کند.  

چند روزی نایب الزیاره دوستان در مشهدبودیم و به پابوسی آقا امام رضا (ع) رفته بودیم.