بار خدایا

بار خدایا،مرا به تو حاجتى است که کوشش من از دست یافتن به آن‏قاصر آمده بود و راههاى چاره به روى من بسته شده بود.نفس من مراواداشت که برآوردن آن نیاز،از کسى خواهم که او خود به روا شدن‏حاجت نیازمند توست و براى دست یافتن به خواستهایش از تو بى‏نیازنیست .و این خود خطایى بود از خطاهاى خطاکاران و لغزشى ازلغزشهاى گنهکاران.سپس به هشدار تو از خواب غفلت بیدار شدم و به‏توفیق تو پس از لغزش بر پاى خاستم و چون به صوابم راه نمودى دیگربه سر در نیامدم و باز گردیدم.گفتم:منزه است پروردگار من،چگونه‏نیازمندى دست نیاز به سوى نیازمند دیگر برد و چسان بینوایى به‏بینواى دیگر روى کند؟پس،اى خداوند من،با رغبتى تمام آهنگ توکردم و با اعتماد به توروى امید به درگاهت آوردم و دریافتم که هر چه‏فراوان‏تر از تو خواهم باز هم در برابر توانگریت نا چیز است و بخشش‏را هر چه فزون‏تر خواهم در برابر گشادگى باب عطایت باز هم حقیراست و کرم تو از سؤال هیچ سائلى به تنگنا نمى‏افتد و دست عطاى توفراتر از هر دست دیگر است.  

فرازی از دعای امام سجاد (ع)