مبعث رسول خدا مبارک

به نام او... که رحمان است و هم رحیم.

و درود بی پایان بر بنده برگزیده و مصطفایش و بر دوذمان پاکش.

ای انسان سرگردان در ملکوت زمین!

بی راهه مرو... شب بسی تار است و ظلمانی ؛

و فجر صادق از دیده ها پنهان است؛

جهان در انتظار آفتاب لحظه شماری می کند؛

و این سان که ظلمت جاهلیت به پایان می رسد ؛

از درون شب تار ، نور خدا در مکه پدید می آید ؛

فروغی نامتناهی تا اعماق درّه ها و در یاها... کوه ها و بیابانها... جوی ها و رودها و هر چه میان آسمانها و زمین است می تابد ؛

این است فروغ سرمدی محمد(ص) ؛

و اکنون کیست که این فروغ را ببیند و تابشی از آن را به ما برساند تا از آن شعاع ربانی و تابش الهی توشه ای برگیریم و به زندگی ارزش بخشیم.

باید او را شناخت و اورا به دیگران – در هر جا و هر مکان – به سبک های مختلف ، با زبان های گوناگون، به روایت های متعدّد و به وا‍‍‍‍‍‍ژه های دیگر شناساند.

باشد که از افق اطاعت تا آسمان معرفت راه بپیماییم.

آری ! هم اکینک هنگام آن رسیده است که نور محمد(ص) در سراسر وجودمان چون چراغ هایی تابناک منفجر شود و این انفجار نور بر پهنای زندگی افاضه کند...

افاضه ای خوش بوتر از گل یاس و روان تر از آب زلال...

و این نور مقدس همچنان در هر رواقی که خداوند را نیایش کنند بتابد و دیگران را فوج فوج به ساحت بندگی حق سوق دهد که تنها او را بخوانند و از او یاری جویند

« ایّاک نعبد و ایّاک نستعین »

(مبعث رسول خدا مبارک باد.)

بر گرفته از کتاب محمد راز آفرینش (سید جواد هاشمی )