با حافظ

 سمن بویان غبار دل چو بنشینند،بنشانند                       
 پری رویان قرار از دل چو بستیزند، بستانند
 

به فتـراک جفا دلها چـو بربندند، بربنـــــدند                   
ز زلف عنبرین دلها چو بگشایند، بفشانند

چو عمری یک نفس با ما چو بنشینند، برخیزند           
 نهال شوق در خاطر چو برخیزند، بنشانند

سرشک گوشه گیران را چو در یابند، دُر یابند            
رخ از مهر سحــرخیزان نگردانند، اگر دانـــند

ز چشمم لعل رمُانی چو می خندند، می بارند       
ز رویـم راز پنهانی چو می بینند، می خوانـــند

دوای درد عاشق را کسی کو سهل بشمارد                 
ز فـکر آنان که در تـدبیـــر درمانـند، درمانــنـد

چو مــنصــور از مراد آنان که بردارند، بردارند           
  ز فــکر آنان که در تدبیر درمانــند، درمانــند

در این حضرت چو مشتاقان نیاز آرند، ناز آرند          
 که با این درد اگــر در بــند درمانند، درمانــند